Pablo Escobar

Vandaag stond de tour van Pablo Escobar op het programma, maar voordat het zover was zijn we eerst nog even naar een winkelcentrum gegaan om bij de Esprit een leren jackje voor Loes te scoren.
Na een kop Colombiaanse koffie bij Juan Valdez (dat is de tegenhanger van Starbucks) zijn we naar ons hotel terug gegaan om rond 13.00 door een bus van de tour opgehaald te worden. Deze tour is van de familie van Escobar en diend met een korreltje zout opgenomen te worden. We kregen onderweg een documantaire te zien over de voetballer Escobar en Pablo Escobar. De voetballer werd na het scoren van een eigen goal op het WK van 1994 vermoord door twee handlangers van het Medellin drugkartel en na het betalen van een afkoopsom hebben ze nooit lang hoeven te zitten. Pablo gebruikte de twee voetbalclubs uit Medellin om geld wit te wassen. Ondertussen kwamen we aan bij het graf van Pablo en nog een paar mensen uit zijn familie en zijn bodyguard. Het zag er heel gewoontjes uit. De gids vertelde dat Pablo veel voor de arme mensen deed, hij gaf ze huizen, eten en geld. Hierdoor leggen mensen nog steeds bloemen op zijn graf. Een wat mindere kant was dat 70% van zijn slachtoffers onschuldig was. Hij had een keer de president willen vermoorden door een vliegtuig op te blazen, alle inzittende waren vermoord, behalve de president. Die zat niet in het vliegtuig. De tegenstanders komen ook vaak een bezoek brengen aan zijn graf om erop te plassen. Na het bezoek aan de begraafplaats zijn we nog even gestopt bij een gebouw van de Escobars waar een autobom naar binnen is gereden. Vervolgens zijn we naar een villa van Pablo gereden dit leek een beetje op bedevaartsoord zoals Graceland. Dat geeft toch een beetje een raar gevoel. Twee mensen in de tour uit Peru gingen met alles van hem op de foto alsof hij de held is. Er stond een auto in de garage waar hij zijn handel mee is begonnnen. Binnen mochten Roberto ontmoeten. Roberto is de broer van Pablo en wordt gezien als de boekhouder van het Medellin drugkartel. Hij heeft meteen maar mijn Documantaire op DVD ondertekend en een vingerafdruk eropgezet. Hij vertelde toen heel Amerika hem zocht dat hij heel gewoon de tourist uithing bij het witte huis en liet de foto's hiervan zien, omdat dit de laatste plaats was waar ze hem zouden zoeken. Na een handruk zijn we weer naar het busje gegaan om de tour aftesluiten. Roberto komt over als een vriendelijke man, Toch ging er een rare nasmaak. We vonden allebij dat alles een beetje nep was, maar als je toch in Medellin bent hoort dit wel bij de geschiedenis van de stad.