Busje komt zo!
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes en Ron en Lisa
17 November 2012 | Guatemala, Panajachel
16 november;
Een echte reis dag, die natuurlijk betekende dat we naar Guatamala gingen!
Na een reis van 4 uur in de bus, kwamen we aan bij de mexicaanse grens post zodat we een stempel kregen om het land te verlaten.
Een hokje met een mannetje erin die vroeg hoe hij he voornaam uit moest spreken, en daarna een nieuwe stempel in het paspoort plaatste.
De hele groep mocht toen in onze mexicaanse touringcar de laatste kilometers maken naar de echte grens van guatamala. Het is een soort niemands land tussen de 2 grensposten in.
De bus moest ongeveer 1 kilometer voor de grenspost van guatamala stoppen en het laatste stukjes moest dus met de benenwagen worden afgelegd.
Aangezien het weggetje stijl omhoog loopt was het fijn dat de koffer die ik bij me heb, aangezien die leuke douane mederwerker in Amerika mijn rugtasrits gesloopt heeft, door een paar jongens van een jaar of 12 tegen een vergoeding naar boven werden gesjouwt. Toen lopend de grens over waar we ongeveer een uurtje hebben moeten wachten op een nieuwe touringcar.
Deze nam ons mee het land in om vervolgens een naar een restaurant te rijden waar we wat konden eten.
Vanaf daar was het nog zon 2 uur rijden. Samen met de andere hebben we in een barretje een warme maaltijd gegeten en zijn nu net aangekomen in ons hotel.
Morgen weer een excursie op het programma. Yes, mag ik weer lekker op een boot.... We hebben het er maar voor over.
Tot zover!
Een echte reis dag, die natuurlijk betekende dat we naar Guatamala gingen!
Na een reis van 4 uur in de bus, kwamen we aan bij de mexicaanse grens post zodat we een stempel kregen om het land te verlaten.
Een hokje met een mannetje erin die vroeg hoe hij he voornaam uit moest spreken, en daarna een nieuwe stempel in het paspoort plaatste.
De hele groep mocht toen in onze mexicaanse touringcar de laatste kilometers maken naar de echte grens van guatamala. Het is een soort niemands land tussen de 2 grensposten in.
De bus moest ongeveer 1 kilometer voor de grenspost van guatamala stoppen en het laatste stukjes moest dus met de benenwagen worden afgelegd.
Aangezien het weggetje stijl omhoog loopt was het fijn dat de koffer die ik bij me heb, aangezien die leuke douane mederwerker in Amerika mijn rugtasrits gesloopt heeft, door een paar jongens van een jaar of 12 tegen een vergoeding naar boven werden gesjouwt. Toen lopend de grens over waar we ongeveer een uurtje hebben moeten wachten op een nieuwe touringcar.
Deze nam ons mee het land in om vervolgens een naar een restaurant te rijden waar we wat konden eten.
Vanaf daar was het nog zon 2 uur rijden. Samen met de andere hebben we in een barretje een warme maaltijd gegeten en zijn nu net aangekomen in ons hotel.
Morgen weer een excursie op het programma. Yes, mag ik weer lekker op een boot.... We hebben het er maar voor over.
Tot zover!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
