De tocht op de Pacaya vulkaan

19 november;
Het wekkertje ging vanmorgen al vroeg af. Om half 5 moesten we verzamelen als groep om de zon op te zien komen tijdens de wandeling om deze vulkaan te beklimmen.
Het eerste stuk waren flinke rotsen waarbij ik al meteen dacht; waar begin ik aan.
Toen via een bosrijk stukje, ja je leest het goed ik had nog nooit zulke planten en bomen op een vulkaan gezien, verder richting de krater.
Het laatste stuk was zoals je je een vulkaan voorstelt, zwart van de lava stenen en geen plant te bekennen.
Een zwaar stuk omdat er eigenlijk amper een pad is en je dus over kiezel steentjes die los liggen omhoog moet klauteren. We waren op de basis aangekomen als een van de laatste en gingen vrijwel direct door naar de krater. Ons beeld was dat we bij de krater aangekomen lava zouden zien in de krater, maar niets was minder waar, Wat rookpluimjes en een vieze zwavellucht was alles wat we aantroffen. Beetje jammer dus, maar we hebben het wel gehaald!
Toen rond 12 uur en een marshmallow die geroosterd was op de vulkaan rijker terug naar het hotel met als beloning een warme douche.
Dat moet je namelijk altijd maar afwachten of je een warme douche krijgt haha!
Na wat rust het stadje ingegaan om wat te eten en nog even de markt op te gaan en kaarten te scoren om te versturen, zijn we gaan kijken bij het bus station.
Hectisch maar ondanks dat wel georganiseerd. Ik had nog nooit zoiets gezien.
Vanavond nog even wat gaan eten met de rest van de groep, en ons koffer staat alweer klaar voor de trip naar Honduras!
Net als het warme water is het ook een verassing of we internet hebben in het hotel!
Nu gaan we lekker slapen, eindelijk liggen we niet meer op zon hard matras wat je kan vergelijken met een strijkplank!
Hopelijk morgen meer!