Wow!
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes en Ron en Lisa
23 Oktober 2014 | Colombia, Bogota
Het aller, aller, aller laatste bericht vanuit Colombia, en het doet pijn.
Colombia, wat ben je mooi. Wat heb je ons deze reis mooie herinneringen gegeven en wat ben ik blij dat ik je heb mogen ontmoeten.
In heel zuid amerika heb ik nog nooit zoveel lieve mensen mogen ontmoeten en zal ik alle verhalen koesteren en meenemen. Alle negatieve verhalen gaan wat mij betreft de prullenbak in.
Mijn gezicht is rood gekleurd door de zon, mijn haar is een tintje lichter en ikheb muggenbulten over mijn armen en voeten, maar wat heb ik het er graag voor over gehad.
Terwijl ik dit schrijf zit ik in mijn troon in mijn balzaal van Bogota.
We zijn nog even de stad ingeweest om een goede maaltijd te nuttigen. En moeten over een uur de taxi in naar het vliegveld. kregen vanmorgen het ontbijt geserveerd op de kamer en konden het nuttigen tijdens het kijken naar Friends. William, de butler (het is echt waar!!) heeft ons de wijk nog laten zien en wat verteld over de geschiedenis.
Wat zou ik me graag verstoppen om te blijven. En nog even verder te genieten. Nog even een kop koffie drinken, nog even genieten van de prachtige zonsondergang en nog even die mooie spaanse taal horen.
Maar helaas het zit er echt bijna op, het gewone leven staat weer om de hoek.
Het is waar, the only risk is wanting to stay, en dat komt mede door de militairen en agenten op straat. Er staan er veel in Bogota, net als in de rest van Colombia, maar ze zijn echt je vrienden. Tom Waes schetste het beeld van onveiligheid door hun aanwezigheid. Voor mij en Ron is dat nooit het gevoel geweest. Ze zijn je vrienden, helpen je met het vinden van de weg. Geven tips en geven je een gastvrij gevoel. Ieder militair die je spreekt zegt Welkom in Colombia. Via een tolk proberen ze je duidelijk te maken dat je je vooral geen zorgen moet maken over hun aanwezigheid. Ze zijn zelfs geintreseerd waarom je voor hun land hebt gekozen.
Waarom? Nou omdat het de kans verdiend, omdat het een prachtland is, omdat de mensen prachtig zijn. Daar kunnen we in NL soms een voorbeeld aan nemen. Trots zijn op je land. Ondanks alle ellende die over je gedacht wordt, een lach op je gezicht toveren. Een wildvreemde aanspreken en aanbieden om te helpen als je ziet dat er iets niet helemaal lukt.
Colombia ik heb je lief!!
Colombia, wat ben je mooi. Wat heb je ons deze reis mooie herinneringen gegeven en wat ben ik blij dat ik je heb mogen ontmoeten.
In heel zuid amerika heb ik nog nooit zoveel lieve mensen mogen ontmoeten en zal ik alle verhalen koesteren en meenemen. Alle negatieve verhalen gaan wat mij betreft de prullenbak in.
Mijn gezicht is rood gekleurd door de zon, mijn haar is een tintje lichter en ikheb muggenbulten over mijn armen en voeten, maar wat heb ik het er graag voor over gehad.
Terwijl ik dit schrijf zit ik in mijn troon in mijn balzaal van Bogota.
We zijn nog even de stad ingeweest om een goede maaltijd te nuttigen. En moeten over een uur de taxi in naar het vliegveld. kregen vanmorgen het ontbijt geserveerd op de kamer en konden het nuttigen tijdens het kijken naar Friends. William, de butler (het is echt waar!!) heeft ons de wijk nog laten zien en wat verteld over de geschiedenis.
Wat zou ik me graag verstoppen om te blijven. En nog even verder te genieten. Nog even een kop koffie drinken, nog even genieten van de prachtige zonsondergang en nog even die mooie spaanse taal horen.
Maar helaas het zit er echt bijna op, het gewone leven staat weer om de hoek.
Het is waar, the only risk is wanting to stay, en dat komt mede door de militairen en agenten op straat. Er staan er veel in Bogota, net als in de rest van Colombia, maar ze zijn echt je vrienden. Tom Waes schetste het beeld van onveiligheid door hun aanwezigheid. Voor mij en Ron is dat nooit het gevoel geweest. Ze zijn je vrienden, helpen je met het vinden van de weg. Geven tips en geven je een gastvrij gevoel. Ieder militair die je spreekt zegt Welkom in Colombia. Via een tolk proberen ze je duidelijk te maken dat je je vooral geen zorgen moet maken over hun aanwezigheid. Ze zijn zelfs geintreseerd waarom je voor hun land hebt gekozen.
Waarom? Nou omdat het de kans verdiend, omdat het een prachtland is, omdat de mensen prachtig zijn. Daar kunnen we in NL soms een voorbeeld aan nemen. Trots zijn op je land. Ondanks alle ellende die over je gedacht wordt, een lach op je gezicht toveren. Een wildvreemde aanspreken en aanbieden om te helpen als je ziet dat er iets niet helemaal lukt.
Colombia ik heb je lief!!
-
24 Oktober 2014 - 07:22
Ans En Ben:
Hallo
Wat een prachtig laatste verslag!
Tot straks!
Goede reis,
.
ans en ben -
24 Oktober 2014 - 08:52
Marian Hein:
Hoi Hoi
Het waren hele mooie verslagen.
Wij hebben genoten om jullie te volgen.
Maar het slot verslag is echt supermooi.
tot heel snel Marian en Hein -
24 Oktober 2014 - 14:01
Tom Waes:
Blijf lekker daar dan!!! Bij jullie vriendjes van de Drugskartel! -
24 Oktober 2014 - 16:58
Marian Onstenk:
Mooi geschreven Ron enLoes.
Veilige vlucht naar huis.xx -
28 Oktober 2014 - 09:00
Maril:
Moooooi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
