Wachten, wachten en nog meer wachten

Gister was echt een dag, die ik snel vergeten mag.
Om 8.00 zou onze vlucht gaan. Dus wij stonden om 7.00 parraat om naar het vliegveld te gaan, bleek bij het kantoor van Amazones dat onze vlucht 2uur vervroegd was en we dus te laat waren.Ja en dan sta je machteloos als niet goed spaans sprekende ttoerist is wel gebleken. We hebben Remy opgebeld hij heeft meerdere tours voor ons in bolivia geboekt en georganiseerd en we hoopten dat hij iets kon doen. Het werd al snel duidelijk dat hij niets kon doen. Wel belde hij voor ons naar de touroperater van de jungle en pampa tour. Deze wilde ons wel helpen. Zijn assistent Kelly is de hele dag bezig geweest om iets te regelen en steeds weer kregen we slecht nieuws. Vluchten zijn in Rurre moeilijk te krijgen aangezien er maar een maatschappij vliegt en er maar 18 personen per keer meekunnen. Kelly belde vaak, steed weer slecht nieuws. op een gegeven moment kwam het bericht dat er 1 plaats was voor de vlucht van 12.00. Na meer bellen en wachten en nog meer wachten was daar eindelijk het bericht dat we meekonden op de vlucht van 17.30. Op het vliegveld aangekomen (we hadden de hele dag in het kantoor van Wilmar gezeten), bleek dat het nr van de nieuwe credit card die we door de fraude in Mexico hadden gekregen niet overeenkwam met het nummer op de ticket. Dat betekende weer 1300 boliviaanos te betalen pp. Gedaan want ik was het echt beu..Dat we in La Paz geland zijn mag een wonder heten. De piloot had moeite met landen, of het was gewoon een onervaren piloot. Ja mensen en toen stonden we in ieder geval in La Paz waar wat meer mogelijkheden zijn qua maatschappijen. we zijn maar terug gegaan naar ons oude hotel. Morgen 8.00 de vlucht naar Sucre onze tijd!