Medellin

Na een goed ontbijt, een van de betere van deze reis mag ik wel zeggen. Zijn we gaan kijken bij het uitkijk punt van de stad.
Het vervoer in Medellin bestaat uit taxi's en de metro, de bus en ontelbaar veel auto's.
Het is druk op de weg, chaotisch maar wel een georganiseerde chaos.
Ondanks de drukte is ook hier iedereen weer gastvrij. Helpen ze waar nodig. We stonden even te kijken op de plattegrond waar we heen moesten, en meteen komt er dan iemand naar je toe, met de vraag om te helpen.
Hij liep zelfs een stuk met ons mee om zeker te weten dat we de weg konden vinden.
We werden ook nog door een heel vaag wijf aangesproken. Haar "vriend" woont in NL en ze begon te huilen, maar 2 sec later lachte ze al weer. het leek me meer een hoertje, we zijn daarna maar in een taxi gestapt. Das de manier om weg te komen uit vreemde situaties hier!

Het uitkijk punt was door het vroege uur, Colombianen zijn geen ochtend mensen, (land naar mijn hart!) nog aan het opbouwen. Wat winkeltjes, wat kraampjes met vers fruit, en drank tentjes.
Ze hebben er een klein dorpje neer gezet, echt heel schattig, inclusief kerk. Want die heb je hier om het anderste huis ongeveer zitten.
Na wat plaatjes te hebben geschoten zijn we naar de stad gegaan. Er zijn hier een soort bazaar achtige marktjes voor toeristen. Dus daar vermaak ik me opperbest!

Het einge nadeel is dat ze hier de prijzen goed kennen. Daar kun je goed aan zien dat Medellin snapt hoe het werkt in de grote mensen wereld!

Daarna zijn we gaan lunchen. Om naa een goede lunch naar een guide te gaan die ons gratis (alleen een fooi op het eind, ala Applegreeter in NY) verder wegwijs heeft gemaakt in Medellin.

De meeste plaatsen waren we nog niet geweest, dus ik heb nog meer leuke marktjes kunnen spotten.

Het verleden van Colombia werd goed weliswaar in een notendop uitgelegd, en hoe blij ze zijn dat mensen van buiten Colombia het aandurven om te komen kijken naar dit prachtland.

Ik weet dat wij in NL alleen maar over drugs, wapens en de FARC horen, maar mensen geloof me, het land heeft zoveel moois te bieden dat ik denk dat we straks niet meer naar Mexico gaan, maar naar Colombia. Echt waar, het is hier echt fantastisch. Tuurlijk zijn er millitairen, maar lang niet zoveel als het beeld dat Tom Waes schetste bij zijn verslag.
Iedereen loopt hier met een lach op zijn/ haar gezicht. En ja ze kijken je aan, dat voelt in het begin heel raar, tot je er achter komt dat ze geen kwaad in dezin hebben. Ze snappen hier gewoon heel goed wat hun imago is. En ze willen er zo graag van af.

Onze gids vertelde bijvoorbeeld over dat hij naar LA is gereisd, een vliegtuig vol Colombianen.
Nadat ze al hun bagage gehaald hadden, werden ze in een rij gezet. Koffers voor je, en moest iedere individu zijn/ haar koffer openen en stuk voor stuk alles laten zien aan de douane. Ik zou daardoor ongeduldig worden, maar nee niet de Colombianen, die gaan het aan. Ze laten het gebeuren met een lach op hun gezicht, ze hebben de naam. Terwijl de rest van de wereld de coke blijft koken in Colombia, en vergeet Peru niet! Peru heeft het nummer 1 stokje op coke gebied overgenomen. Je wilt niet weten wat dat voor een feest hier is geweest!

Na de tour terug naar het hotel, om daarna een hapje te gaan eten in een restaurant hier vlakbij. Colombia moest voetballen, dus we hebben even meegekeken. Ze wonnen met 1-0. Maar daar hebben we weinig van meegekregen, ik was zo moe dat ik vroeg ben gaan slapen.
Morgen weer een leuke dag voor de boeg!