Death Road

En dat wordt je wakker en is the big day, echt daar! Fietsen op death road in Bolivia. Het was echt super gaaf. Niet overal de vaart erin kunnen houden maar hoe vet is het om te kunnen zeggen dat je daar gefietst hebt! Het eerste stuk was op asfalt, best een tegenvaller, waarom noem je het death road als er asfalt ligt en er bijna geen verkeer overheen gaat???
Toen met een busje wat verder de berg op 4700 meter om precies te zijn. En ja hoor daar was hij echt death road in vol ornaat! Flinke modderpoel en goeie grote keien die over uitstaken! Hier en daar een kruis van iemand die naar beneden is gestort. En dan is de regel dat je links aan de afgrondzijde ( ja dat lezen jullie goed) gaat rijden. Leef je nog mam?
Een tocht van een paar uur die niet bij iedereen zonder kleer scheuren eindigde. 1 vrouw uit duitslan viel op fietsnummer 13 zo hard dat ze haar schouder uit de kom had. Ja en dan is het einde oefening voor haar en haar man. De ene Jap viel na de andere en wij bleven op ons fietsje. Niets gebeurd dus.Onderweg nog even een Boliviaan begroet in het spaans en nog meer kruizen zien staan. Een boterham onderweg, een banaan en wat chocolade en cola kregen we tijdens het fietsen en later nog een fles water. Toen naar een hotel waar we een lunch kregen, en eventueel konden zwemmen. Maar het water was troebel en het stonk dus ons niet gezien. Toen in een bus weer naar La Paz. En nu eerst douchen en dan een hapje eten. Morgen op naar Puma Punku. Die namen hier maken je soms aan het lachen! Ik zeg weltrusten voo die slapen. Aangezien het hier 19.20 is zal dat voor ons nog even duren! Adios Amigos! espero que todo está bien con usted?